بررسی برخی انگیزه های تمایل به برون کوچی از شهر اهواز

الگوی کلی مهاجرت داخلی در کشورهای موسوم به جهان سوم جابه جایی نیروی انسانی از مناطق کمتر توسعه یافته به مناطق توسعه یافته تر است که مهاجرت روستاییان به شهرها نمود بارز آن است.زمینه اصلی این مهاجرت گروهی که باعث تعمیق شکاف توسعه بین مناطق مبدا و مقصد می شود،تا حدود زیادی ناشی از وابستگی سیاسی -اقتصادی مناطق کوچکتر و کمتر توسعه یافته به مناطق شهری،به ویژه مرکز استان ها،و از همه مهم تر مرکز کشور است که محرومیت مبدا مهاجرت را بیشتر و پیچیده تر می کند.چون مهاجرت اصولا فرایندی گزینشی است.بنابراین بیشتر نیروی انسانی برتر-از لحاظ فکری و بدنی-اقدام به کوچ میکنند،که استان خوزستان هم از این امر مستثنی نیست.منتها به نظر می رسد طی چند سال اخیر موج مهاجرت افراد کجرب و آموزش دیده شدیدتر شده است.در این تحقیق کوشش شده است عواملی که ممکن است تمایل به برون کوچی این نیروی انسانی برتر را تقویت کرده و تمایل بالقوه آنها را تبدیل به تصمیم گیری بالفعل کند مورد بررسی قرار گیرد.